Ludziom, którzy siebie nie kochają, wydaje się, że
gdy ktoś jest sam, to jest samotny. Oni nie rozumieją,
że na spacer idzie się ze sobą, w samochodzie jedzie
się ze sobą, tam, dokąd się chce. W domu sprząta
się dla siebie. Kiedy przechodzimy obok lodziarni, to
lody o smaku truskawkowym kupujemy sobie. Gdy
spotykamy się z innymi ludźmi, to nie dlatego, by
nie było nam smutno, ale po to, by razem patrzeć
w to samo miejsce, by odkryć siebie w oczach drugiego człowieka, by poznać go bliżej, albo żeby tylko
pobyć razem bez powodu, czasami się zabawić, może
pomóc, może tylko po to, by spędzić miło czas. Ludzie,
którzy nie kochają siebie, nie rozumieją, że człowiek
nigdy nie jest sam, ale że jest ze sobą. Przecież nie
musimy się spotykać bez przerwy z innymi ludźmi,
nie musimy ciągle biec, żeby coś robić. Mamy prawo
poczytać książkę, patrzeć przez okno, lub posłuchać
deszczu. Nie musimy spełniać oczekiwań innych ludzi,
lub zachowywać się w jakiś określony sposób.
Człowiek, który kocha siebie, w każdym czasie
i w każdym miejscu jest u siebie. Nie ma tu złej pory
czy niewłaściwego miejsca. Człowiek, który kocha siebie, wie, że ból ciała jest sygnałem, że coś się zrobiło, robi lub zrobi – niewłaściwie. Wie, że cierpienie
jest sygnałem od umysłu, że nie zrozumieliśmy, nie
zaakceptowaliśmy lub nie wybaczyliśmy czegoś. Gdy
człowiek spotyka inne osoby, to wie, że każda z nich
wnosi coś do jego życia. Może być nauczycielem,
miłym wspomnieniem, doświadczeniem. Gdy człowiek
kocha siebie, to wrażliwość w nim wzrasta, ma chęć
133
uczenia się przez całe życie. Szanuje wszystko, co spotyka na swojej drodze, a to, czego nie może zmienić
dla swego dobra lub innych – akceptuje. Stara się robić
to, co czuje i sprawia mu przyjemność.
Bądź uśmiechnięty, mimo że miałeś ciężki
dzień. Przytulaj innych, mimo że sam
potrzebujesz dotyku. Słuchaj zawsze, mimo
że masz coś do powiedzenia. Dziękuj za to,
co masz, mimo że marzysz o czymś więcej. Pomagaj innym, mimo że sam potrzebujesz pomocy. Bądź w ciszy, mimo że ktoś
oczekuje, iż będziesz krzyczał. Wybaczaj,
mimo że ludzie Cię skrzywdzili. Bądź przykładem, mimo że sam nie jesteś idealny. Bo
w życiu nie chodzi o ideał, ale o to, by być
dobrym człowiekiem.
Nie bój się wrażliwości. Wrażliwość nie zabija, to
obojętność jest za to odpowiedzialna. Wrażliwość
w człowieku sprawia, że serce zaczyna napełniać się
miłością. Bez wrażliwości miłość nie powstanie. Nie
będzie pełnego poznania, pełnego odczuwania siebie
i świata, nie nastąpi dotknięcie obecności.
