Życie większości z nas wygląda tak, że najpierw się kształcimy, szukamy partnera, pracy, rodzą się dzieci, kupujemy lub wynajmujemy mieszkanie, pracujemy, planujemy emeryturę, pojawiają się wnuki, a nasze atrakcje życiowe sprowadzają się do tego, gdzie pojechać na wakacje lub kogo zaprosić na święta. Gdy życie się kończy albo kiedy zaczynamy chorować, to żałujemy, że nie mieliśmy odwagi, żeby żyć inaczej, że ukrywaliśmy swoje uczucia, że nie byliśmy szczęśliwi, ponieważ, jak większość ludzi, żyliśmy cudzym życiem i nakładaliśmy obce maski.
